Prizren je bio zanatski, trgovački i diplomatski centar čitave regije, a u Srednjem veku i carska prestonica Nemanjića. Tu su prolazili karavani iz Evrope ka Maloj Aziji, i obrnuto. Često su dolazili Dubrovčani, koji su učinili od Prizrena i trgovačku prestonicu onog vremena.
Oko 1214. godine, u vreme Stefana Nemanjića, grad pripada srpskoj srednjovekovnoj državi i postaje privredno i duhovno središte. U doba kralja Milutina, Prizren je postao najznačajnije trgovačko mesto u Srbiji. Grad na Bistrici ekonomski jača naročito u vreme kralja Milutina, cara Dušana i cara Uroša. Iz tog perioda su najznačajniji istorijski spomenici srpske srednjovekovne baštine crkva Bogorodica Ljeviška i u neposrednoj blizini manastirski kompleks Sveti Arhangeli, zadužbina cara Dušana. Povremeno je Prizren bio i prestonica careva Dušana i Uroša. Srednjovekovno prizrensko stanovništvo bilo je raznorodno i većinu su u to vreme činili Srbi ali je bilo i Dubrovčana, Korčulana, Splićana, Zadrana, Vlaha, Mlečana, Grka, Sasa i drugih. Oni su obično živeli u kolonijama. Najveću koloniju su sačinjavali Dubrovčani. Putopisci toga vremena Prizren nazivaju „carski grad”, a u narodnim epskim pesmama navodi se kao „srpski Carigrad”.
10.08.2023.
